Hipersoniczny wyścig zbrojeń trwa – udowadnia w miesięczniku „Polska Zbrojna” Rafał Ciastoń, ekspert Fundacji im. Kazimierza Pułaskiego. Opracowywane przez Stany Zjednoczone systemy uzbrojenia mają pozwolić na atak na obiekty lub osoby, których lokalizacja jest znana tylko chwilowo, w dowolnym punkcie globu, w czasie nie dłuższym niż godzina.
Systemy natychmiastowego globalnego uderzenia są opracowywane w ramach programu Conventional Prompt Global Strike (CPGS). „Dla państw aspirujących do roli potęg ponadregionalnych, takich jak Chiny czy Rosja, prace badawczo-rozwojowe nad nową klasą uzbrojenia są jednak jak rzucenie rękawicy. W hipersonicznym wyścigu zbrojeń nikt nie chce pozostać w tyle” – podkreśla Rafał Ciastoń.
Jak przypomina ekspert Fundacji im. Kazimierza Pułaskiego, w Stanach Zjednoczonych idea stworzenia takiej broni pojawiła się w rezultacie prac nad przeglądem polityki nuklearnej (Nuclear Posture Review) z 2001 roku. „Wkrótce potem administracja George’a Busha przedstawiła ideę tzw. nowej triady strategicznej, której jednym z elementów miał być właśnie ten rodzaj uzbrojenia. Warto dodać, że kolejnym elementem triady miały stać się strategiczne systemy obrony przeciwrakietowej (Missile Defense – MD). I chociaż o nowej triadzie nikt już dzisiaj nie mówi, to zarówno Chiny, jak i Rosja wciąż łączą systemy CPGS z MD, dowodząc przy tym, że dzięki tej broni Stany Zjednoczone chcą uzyskać możliwość zadania tzw. pierwszego uderzenia”.
Autor artykułu przywołuje wnioski z raportu amerykańskiej komisji ds. gospodarczych i bezpieczeństwa dotyczące chińskiego programu, z których wynika, że szybujące systemy hipersoniczne o zasięgu regionalnym mogą uzyskać gotowość operacyjną już około 2020 roku, a pięć lat później do linii być może trafią systemy o zasięgu globalnym, wyposażone w silniki. Rafał Ciastoń omawia także rosyjskie systemy hipersoniczne. Pierwszym z nich jest pocisk manewrujący Cyrkon, w który mają zostać wyposażone m.in. krążowniki typu Kirow, a także uderzeniowe podwodne okręty atomowe nowej generacji typu Husky (następca typu Jasień). Drugi to Ju-71 – system przeznaczenia strategicznego, dotychczas testowany za pomocą pocisku balistycznego SS-19. Według danych Jane’s Intelligence Review, Rosja może w latach 2020–2025 rozmieścić do 24 pocisków przenoszących Ju-71.
Więcej na ten temat w artykule „Broń pierwszego uderzenia” w lipcowym numerze miesięcznika „Polska Zbrojna”
autor zdjęć: DARPA
komentarze